собата во која размислувам
ме допира со показалецот -
правецот и е кон мојата глава,
а насоката кон мислите

така таа излегува надвор од куќата,
а јас надвор
од брзината и импулсот на несоницата

а сепак има и пот помеѓу волуменот
и температурата на мислите
од кои не е можно да се побегне

можеби само да се пламне и изгори
во фин бел пепел,
невидлив на белата хартија

вистинска мудрост е
како да се задржи здивот
и во вистинскиот миг да се испушти -
да се издува пепелта
и да се покаже запишаното

Борче Панов